Je hebt van die mensen, die dromen nooit in hun slaap. Nouja, dat denken ze. Ik probeer die mensen altijd te overtuigen dat ze heus wel dromen, maar dat ze die zich om wat voor reden dan ook niet meer kunnen herinneren. Het is namelijk wetenschappelijk bewezen dat ieder mens elke nacht droomt, hoe dan ook. We dromen zelfs meerdere keren per nacht, zo tussen de 5 en 7 keer, en al die dromen duren maximaal zo'n 45 minuten. Als mensen zich hun dromen niet meer kunnen herinneren, dan denk ik altijd dat hun dromen niet zo spannend waren. Oersaai, eigenlijk. Anders zou je ze toch vast wel onthouden?
Nee, neem dan mij. Die oersaaie stoffige dromen ken ik niet - of nauwelijks. Sterker nog: het zouden soms welkome afwisselingen zijn in mijn chaotische dromenfabriek. Ik droom namelijk zo ongeveer het tegendeel. Niks oersaai, degelijk en stoffig. Mijn dromen kenmerken zich door wilde en onrealistische fantasieën, onmogelijke combinaties van gebeurtenissen en personen en laten vaak een onheilspellend gevoel achter.
Een tipje van de sluier. In een van mijn laatste dromen speelde ik de hoofdrol in een Mexicaanse drugsoorlog. Daarbij zou je geneigd zijn ervan uit te gaan dat die zich afspeelde in Mexico. Dat was natuurlijk niet het geval, stel je voor. Nee, die drugsoorlog vond plaats in Rotterdam. Alle leuke Rotterdamse eettentjes bleken ineens duistere, vochtige kelders te hebben, waar criminele drugsbendes huis hielden. Op mijn motor bracht ik een bezoek aan al die kelders, rekende ik een voor een af met al die Mexicaanse Juan Carlos-sen en was ik in mijn eentje bezig Rotterdam drugsvrij te maken. Totdat mijn wekker ging, ik gok een kwartier voor mijn heldendaad zich had voltrokken. Ik wist niet hoe snel ik hem uit moest drukken en concentreerde me op mijn droom. Helaas, hij kwam niet meer terug.
Mijn dromenfabriek lijkt overigens wel wat te hebben met oorlogsverhalen. Niet al te lang geleden mocht ik van dichtbij de burgeroorlog in Syrië meemaken. Ik woonde in een huis in de Syrische stad Homs en was getuige van bombardementen en aanvallen van regeringstroepen.
In een andere droom was ik zwanger en beviel ik van een kindje. Om 3 maanden later opnieuw van een andere kindje te bevallen - wat sowieso een rare gewaarwording is. Fascinerend dat dromen zich zelden aan wetenschappelijke waarheden lijken te houden. Hoewel ik volgens mij geen moordlustige neigingen heb, was er in huis geen plek voor nog een kind en gooide ik die uit het raam van de bovenste verdieping. Opgeruimd stond blijkbaar netjes.
Ook droom ik wel eens iets luchtiger hoor. Vannacht bijvoorbeeld. Ik heb een hele droom gedroomd over het feit dat Kanye West dezelfde schoenen had als mijn vriend. En dat ik hem dat vooral moest laten zien en we dus op zoek gingen naar Kanye. Heel bijzonder. We hebben hem overigens niet gevonden.
Ik vraag me vaak af of dit nu allemaal normaal is. Ik denk inmiddels zelfs dat er een lek zit in mijn dromenbrein. Misschien droom ik die 5 tot 7 dromen per nacht (die we blijkbaar allemaal dromen) niet afzonderlijk van elkaar, maar vermengen ze zich en klopt er daardoor vaak geen snars meer van. Het gebeurt ook regelmatig dat daags na weer iets absurds te hebben gedroomd, flash backs me nog blijven achtervolgen en dat ik na een droom mentaal volledig afgepeigerd ben. Maar misschien valt het allemaal wel mee. Misschien is dit wel heel gewoon en ben ik een van de velen en onthoud ik ze toevallig wat vaker.
