Het is woensdagavond. Een Champions League woensdagavond. Onderuit gezakt op de bank, met een glas wijn, thee en Milka chocolade (met koek), kijk ik vanavond Ajax-PSG. En ik kijk dat dus alleen. Omdat er vaak niets ontspannender is dan een potje voetbal kijken op je vrije avond. Ook als meisje ja.
Vraag een willekeurig meisje naar haar ideale invulling van een vrije avond en ze zal ongetwijfeld iets zeggen over wijn, thee en chocolade (liefst Milka met koek). Vaak komt er echter geen voetbal voor in dit antwoord. Meestal willen we - meisjes in het algemeen - romcommetjes zien, of houden we een marathon van onze Sex & the City dvd's. Maar voetbal, nee. Op z'n hoogst als ons vriendje dat erg graag wil en we misschien iets goed te maken hebben. Of als er niets anders op TV is. Of misschien soms omdat er knappe baardmannen in meespelen. Of knappe mannen zonder baard. Daarbuiten: NOOIT!
Hoewel hun (nieuw) manmateriaal soms nog even overtuigd moet worden, kijken mijn vriendinnen er niet meer van op. Sterker nog, ik heb het getroffen. Onder mijn vriendinnetjes bevindt zich een voetbalkijkendmeisje van hetzelfde soort. Wie zich pas echt gezegend voelt overigens is mijn vriendje. Want zeg nou zelf: een vriendinnetje die je niet hoeft te overtuigen met lieve beloftes en bloemen en die zelfs kan drammen om op zondagavond nog Studio Voetbal te kijken (het verhaal over sport in plaats van enge series voor het slapen gaan, vertel ik ook nog wel eens). Wie wil dat nou niet?
En of ik dat dan kijk voor dat goddelijke lichaam van Zlatan? Nee, ben je gek. Maar wij meisjes kunnen multitasken en dus kan ik staren naar een veld vol goed gebouwde voetballersbillen en toch de schoonheid van die goede voorzet meekrijgen. Kan ik het zielig vinden dat een verdediger een persoonlijke fout maakt (For the record: ik vind voetballers vaak zielig. Ik huilde ook bijna mee met de Brazilianen tegen Duitsland - en naast het juichen ook met Iker), en tegelijkertijd vinden dat die ene tackle best wat harder had gemogen.
Begrijp me niet verkeerd hoor, als er geen voetbal op TV was, was ik ook gezwicht voor een romcommetje. En oja, omdat meisjes kunnen multitasken heb ik dus onderwijl dit blogje geschreven. En de hele reep opgegeten. Oeps.
